سندرلاه

ود الشیخ بقی یزوج وایکون له اسره

فکروش ایسوی یزوج زوجه حلوه

امه شارت له فد رای قالت لش ما تعزم فدمره

دورفی وسط البنات یمکن اتحوش لک حرماه

قال صدگتــی والله یا یماه هـــذه خوش فـــکره

واتجمعان کل الحریم والبنات البیضه ویا السمراه

وقـــــام صاحبنه یناضـــر وایدورعلی الشـــگراه

هذه خشمه عود وذیک گصیراوذیک عینه حمراء

اوبـــل هــذه لونه غامــد لونــه مثــل التــمراه

وهــذیک بــعد تشـــتل طویلـــه مثل النــخله

المهم صاحبنه مازخ عینه وانتهت ذیک السهره

بـــس شاف لنگة انعال واذکرسالفت سندرله

ویمع الحرس وقام یدورعلی صاحب الحذاء من سکه له سکه

من بیت له بیت ومن فرد له فرد ومن دارله دارومن زنگه له زنگه

واخرالشارع شاف عیوزه ظهرها عوی اتبیع کم ثوب ودخله

ساله ود الشیخ  ما تعرفین صاحبة هل حذاه وهذه النگه

قالــت هذه انعـــال مالـــی انــه العــیوزه والمتــکسره

البارحه من شفت الاکل والحم امحطای علی السفره

ضیعته ورجعـت حافیه فی لیله سوده وطاحیت فل یفراه

ود شیخ قال چک خل انسیراندورالنه زوجه من خفریاالخره

الشاعر:بومطر